در حال حاضر به دلیل مشخص نبودن طرح مالیات ستانی از سود حسابهای بانکی نمیتوان قضاوت مطلقی درباره این طرح کرد، اما به نظر میرسد رعایت برخی نکات در اجرای این قانون باعث بهترین و بیشترین بهره وری مالیات از سود حسابها بانکی شود:
۱ . اخذ مالیات تنها برای حسابهای با میزان مشخص صورت گیرد تا آسیبی به اقشار مختلف جامعه وارد نکند. برای مثال رقم تعیین شده ۵۰۰ میلیون تومان مناسب است و کاهش این رقم میتواند به بخش متوسط اقتصاد ایران لطمه وارد کند.
۲ . بانک اطلاعاتی دقیق و جامعی که در برگیرنده تمام اطلاعات مالی افراد و خانوار میشود از این قانون حمایت کند.
۳ . تمام بانکها هم زمان و بدون هیچ استثنایی مشمول این طرح شوند، در طرح کاهش سود سپرده برخی بانکها با تبدیل نوع حساب مشتریان خودسودهای بالا گذشته را به آنها دادند و یا پس از اعلام تاریخ شروع کاهش سود سپرده بانکی باز هم سود بالای ۱۵ درصد به مشتریان خود دادند که موجب رنجش بانکهایی که این قانون را اجرا کرده بودند شد.
۴ . با توجه به عدم دریافت نیمی از مالیات کالاهای ورودی و یا عدم اجرای قانون مالیات بر خانههای خالی، دولت باید در کنار اجرای این پایه مالیاتی از فرارهای مالیاتی در بخشهای دیگر نیز غافل نشود.